Аляксандар Слушка
![]() Аляксандар Слушка | |
![]() Герб «Астоя» | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | каля 1580 |
Памёр | ліпень 1647 |
Пахаваны | |
Род | Слушкі |
Бацькі | Мікалай Слушка Альжбета з Кміцічаў |
Жонка | Соф’я Канстанцыя зь Зяновічаў |
Дзеці | Альжбета, Багдан Уладзіслаў, Яўстах Адам, Багуслаў Юры, Жыгімонт Адам |
Аляксандар Слушка (каля 1580 — ліпень 1647) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Кашталян менскі (1618—1628) і жамойцкі (1628—1638), ваявода наваградзкі (1638—1642) і троцкі (з 1642)[1].
Быў старостам рэчыцкім, прапойскім, гомельскім і мазырскім.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Прадстаўнік шляхецкага роду Слушкаў гербу «Астоя», сын Мікалая, старосты крычаўскага, і Альжбеты, дачкі маршалка гаспадарскага Яна Кміціча (прыходзілася ўнучкай ваяводу наваградзкаму Яну Літавору Храптовічу). Меў брата Крыштапа.
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c0/Alaksandar_S%C5%82u%C5%A1ka._%D0%90%D0%BB%D1%8F%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D1%80_%D0%A1%D0%BB%D1%83%D1%88%D0%BA%D0%B0.jpg/160px-Alaksandar_S%C5%82u%C5%A1ka._%D0%90%D0%BB%D1%8F%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D1%80_%D0%A1%D0%BB%D1%83%D1%88%D0%BA%D0%B0.jpg)
Быў каралеўскім дваранінам. 12 лістапада 1618 году атрымаў прызначэньне на кашталяна менскага «па Пятру Тышкевічу», 11 сакавіка 1628 году — на кашталяна жамойцкага «па сьмерці Адама Тальваша», 2 сакавіка 1633 году — на ваяводу менскага «па сьмерці Балтазара Стравінскага» (у Энцыкляпэдыі Вялікага Княства Літоўскага няма ўпаміна пра гэты урад[1]), у 1638 годзе — на ваяводу наваградзкага, у ліпені 1642 году — на ваяводу троцкага «па сьмерці Паца». На сойме 1628 году абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбуналу 1631 году. Быў камісарам аплаты войска, дэпутатам на Фіскальны Трыбунал у 1633 годзе.
Ажаніўся з Соф’яй Канстанцыяй, дачкой ваяводы берасьцейскага Крыштапа Зяновіча, сястрой кашталяна полацкага Мікалая і ўдавой Станіслава Кішкі. У шлюбе меў дачку Альжбету (першы раз выйшла за маршалка надворнага кароннага Адама Казаноўскага, другі — за падканцлера кароннага Гераніма Радзеёўскага) і сыноў Багдана Ўладзіслава (дваранін каралевіча Ўладзіслава; памёр у 1630 годзе, у пятнадцаць гадоў), Яўстаха Адама, Багуслава Юрыя і Жыгімонта Адама.
Выхоўваўся ў кальвінізьме, аднак пазьней разам з жонкай перайшоў у каталіцтва. Быў значным фундатарам Касьцёла. 23 красавіка 1623 году Аляксандар і Соф’я Слушкі з аднаго боку і правінцыял Рускай правінцыі дамініканаў айцец Марыян Крэпіцэнс і айцы Сымфарыян і Шчырыц з другога склалі ўгоду аб фундацыі Стаўпецкага кляштару дамініканаў, сам фундуш на кляштар выдалі 20 лістапада 1626 году. Над Нёманам спачатку збудавалі драўляныя касьцёл і кляштар, а потым мураваны касьцёл, абнавіліся таксама касьцельныя рэчы. Фундаваў дамініканскі кляштар у Рэчыцы і жаночы бэрнардынскі кляштар ў Менску. Збудаваў касьцёлы ў Валожыне (дзьве сьвятыні) і вёсцы Кавалеўшчыне, дзе яго пахавалі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Вяроўкін-Шэлюта У. Слушкі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 597.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Boniecki А. Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku. — Warszawa, 1887.
- Niesiecki K. Herbarz Polski / wyd. J.N. Bobrowicz. — Lipsk, 1839—1846.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Аляксандар Слушка — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў