Галоўчынскія
Выгляд
Галоўчынскія лац. Hałoŭčynskija | |
![]() Герб Лебедзь
| |
Краіна паходжаньня: | Вялікае Княства Літоўскае |
Галоўчынскія, Галаўчынскія — княскі род гербу Лебедзь у Вялікім Княстве Літоўскім.
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fc/Sofja_Ha%C5%82o%C5%AD%C4%8Dynskaja._%D0%A1%D0%BE%D1%84%E2%80%99%D1%8F_%D0%93%D0%B0%D0%BB%D0%BE%D1%9E%D1%87%D1%8B%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%281602%29.jpg/220px-Sofja_Ha%C5%82o%C5%AD%C4%8Dynskaja._%D0%A1%D0%BE%D1%84%E2%80%99%D1%8F_%D0%93%D0%B0%D0%BB%D0%BE%D1%9E%D1%87%D1%8B%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%281602%29.jpg)
Прозьвішча ўтварылася ад мястэчка Галоўчына каля Друцку. Пачынальнікам роду быў князь Мацьвей Мікіцініч, які прыехаў з дваром Алены, жонкі вялікага князя Аляксандра.
Паводле Каспэра Нясецкага паходзілі ад северскай галіны Рурыкавічаў. Самі Галоўчынскія часам выводзілі сябе з князёў Рапалоўскіх[1]. Аднак генэалягічны зьвязак з гэтымі князямі не прасочваецца[2].
Дзякуючы наданьням вялікай княгіні Алены адразу ўвайшлі ў лік найбольш заможных фэўдалаў Вялікага Княства Літоўскага. Спачатку спавядалі праваслаўе, пазьней перайшлі ў каталіцтва.
Згасаньне роду ў мужчынскай лініі адбылося зь сьмерцю князя Мікалая ў 1658 годзе.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV w. — Warszawa, 1895.
- ^ Пазднякоў В. Галоўчынскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 489.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4