Генэрал-пракурор
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/%D0%9F%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D0%BB_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87_%D0%AF%D0%B3%D1%83%D0%B6%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%28%D0%AF%D0%B3%D1%83%D1%88%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9%29.jpg/200px-%D0%9F%D0%B0%D0%B2%D0%B5%D0%BB_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87_%D0%AF%D0%B3%D1%83%D0%B6%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%28%D0%AF%D0%B3%D1%83%D1%88%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9%29.jpg)
Генэрал-пракурор — адна з вышэйшых дзяржаўных пасадаў у Расейскай імпэрыі, кіраўнік Урадаўнічага Сэната, які назіраў за законнасьцю дзейнасьці ўрадавых установаьў.
Пасада генэрал-пракурора была заснаваная Пятром I 12 студзеня 1722 года. Яе папярэдніцай, але зь меншымі паўнамоцтвамі, была пасада генэрал-рэвізора, якая існавала ў 1715—1718 гадах. Першым генэрал-пракурорам быў прызначаны П. І. Ягужынскі. Генэрал-пракурор першапачаткова зьяўляўся часткай сэнацкай канцылярыі і ведаў сэнацкім справаводзтвам; адначасова кіраваў пракуратурай, якая складалася з трохступеністай сыстэмы кантролю над Сэнатам і ўсімі адміністрацыйнымі і судовымі ўстановамі, — як цэнтральнымі, так і мясцовымі. Памагатым генэрал-пракурора ў Сэнаце зьяўляўся обэр-пракурор. Кантроль за дзейнасьцю органаў улады ажыцьцяўляўся праз падначаленых — пракурораў і фіскалаў.
Становішча і абавязкі генэрал-пракурора неадначасова карэктаваліся. Пры рэформе дзяржаўнага кіраваньня, прадпрынятай Аляксандрам I, з 1802 года пасада кіраўніка Сэната была злучаная з пасадай міністра юстыцыі і набыла свой канчатковы круг абавязкаў: генэрал-пракурор зьяўляўся начальнікам пракуратуры і канцылярыі Сэната, а таксама карыстаўся правам нагляду за дзейнасьцю службовых асобаў усяго судовага ведамства. Без істотных зьмен пасада генэрал-пракурора існавала да лютаўскай рэвалюцыі 1917 года.