Карымонт
| Карымонт лац. Karymont | |
| Caromond | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Caro + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Карымунт, Кармонт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Карымонт» | |
Карымонт (Кармонт), Карымунт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Карымунд, Кармунт або Карамонд (Kárimundr[1], Karmunt[2], Caromond, Caramond[3]) — імя германскага паходжаньня[4][5]. Іменная аснова -кар- (-кор-) (імёны ліцьвінаў Каргоўт, Караман, Карыят; германскія імёны Caragolt, Caroman, Cariatto) паходзіць ад гоцкага kaurus 'цяжкі, важкі'[6] або гоцкага[7] і бургундзкага kara 'турбота, клопат'[8], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[9] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[10].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[11] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[12].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: w Milaykiszkach wsi… strzelców 3: Maciey Karmontowicz (1641 год)[13]; Johan Cramond… Jacobus Cramond (27 кастрычніка 1709 году)[14]; Waśkiewicz Karymont (1789 год)[15]; Antonina Karmontowna de Telsensi (1800—1812 гады)[16].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Яган і Якуб Крамонды — кейданскія кальвіністы, якія ўпамінаюцца ў 1709 годзе
З XVI ст. прыдомкам Карымонт або Карымунт карыстаўся літоўскі шляхецкі род Маськевічаў гербу ўласнага[17].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 185.
- ^ Stephens G. The Runic Hall in the Danish Old-Northern Museum. — Cheapinghaven, 1868. P. 14.
- ^ Arcamone M. G. Die langobardischen Personennamen in Italien // Ergänzungsbände zum Reallexikon der Germanischen Altertumskunde. Bd. 16. — Berlin; New York, 1997. S. 165.
- ^ Francovich-Onesti N. Vestigia longobarde in Italia (568—774). Lessico e antroponimia. — Roma, 1999. P. 194.
- ^ Alessandro Nespoli, Casi di antroponimia germanica e anglosassone nel Santuario di Monte Sant'Angelo
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ K // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 134.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 33.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 265.
- ^ Wiadomość o kleynocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiey i Wielkim Ziestwie Litewskim. — Warszawa, 1789. S. 114.
- ^ Mickienė I., Černiauskaitė A. Įvardijimai XIX amžiaus pradžioje: Telšių bažnyčios gimimo metrikų studija // Lituanistica. Nr. 3, 2014. P. 175.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 55.