Раймунд Зямацкі
Раймунд Зямацкі | |
Адукацыя | |
---|---|
Нарадзіўся | 19 верасьня 1810 |
Памёр | 5 чэрвеня 1863 (52 гады) |
Раймунд Зямацкі (19 верасьня 1810, Дахны каля Крэва — 5 чэрвеня 1863, Вільня) — беларускі каталіцкі сьвятар, публічна пакараны сьмерцю ўладамі Расейскай імпэрыі 5 чэрвеня 1863 году за «вуснае злачынства» — чытаньне ў касьцёле Маніфэсту нацыянальна-вызвольнага паўстаньня.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Vilnia%2C_Rajmund_Ziamacki._%D0%92%D1%96%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8F%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B9%D0%BC%D1%83%D0%BD%D0%B4_%D0%97%D1%8F%D0%BC%D0%B0%D1%86%D0%BA%D1%96_%28J._Brydak%2C_1863%29.jpg/250px-Vilnia%2C_Rajmund_Ziamacki._%D0%92%D1%96%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8F%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B9%D0%BC%D1%83%D0%BD%D0%B4_%D0%97%D1%8F%D0%BC%D0%B0%D1%86%D0%BA%D1%96_%28J._Brydak%2C_1863%29.jpg)
Прадстаўнік шляхецкага роду Зямацкіх гербу «Равіч», сын Андрэя, ротмістра ашмянскага, і Кацярыны Камінскай. Сакрамэнт хросту прыняў у мястэчку Лоску (часам памылкова паказваецца як месца яго нараджэньня). Навучаўся ў айцоў трынітарыяў у Маладэчне, потым у Віленскім унівэрсытэце. Старэйшы брат Юзэф загінуў у час вызвольнага паўстаньня 1830—1831 гадоў. Малодшы брат Францішак — бацька будучага прафэсара Віленскага ўнівэрсытэту Юзэфа Казімера Зямацкага.
Па вызвольным паўстаньні, у час якога атрымаў цяжкія раненьні, паступіў у Віленскую сэмінарыю. У 1838 годзе атрымаў сьвятарскае пасьвячэньне. Да 1845 году служыў вікарыем у касьцёле Сьвятога Рафала ў Вільні, з 1849 году — пробашч у Ваверцы Лідзкага павету.
З пачаткам нацыянальна-вызвольнага паўстаньня ў ноч з 4 на 5 лютага 1863 году атрымаў копію Маніфэсту Літоўскага паўстанцкага ўраду з загадам зачытаць яго ў нядзелю перад парафіянамі. Аналягічныя загады атрымалі пробашчы суседніх парафіяў (многія зачыталі іх, аднак некаторыя паведамілі пра атрыманы загад расейскім уладам). Падтрымаў паўстаньне і зачытаў Маніфэст. Неўзабаве расейскія ўлады схапілі яго і зьмясьцілі ў віленскую турму. Сьмяротны вырак атрымаў ад расейскага суду разам з двума іншымі каталіцкімі сьвятарамі Станіславам Ішорам і Адамам Фалькоўскім, віна якіх таксама складалася толькі ў чытаньні Маніфэсту паўстанцаў. Расстраляны на загад Мураўёва-вешальніка 5 чэрвеня 1863 году на Лукіскім пляцы ў Вільні. Расейскія ўлады таемна пахавалі забітага (паводле ўспамінаў — на Трохкрыжовай гары[1]).
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Нарковіч Л. Раймунд Зямацкі // Лідскі Летапісец. № 3 (63), 2013 г.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Нарковіч Л. Раймунд Зямацкі // Лідскі Летапісец. № 3 (63), 2013 г.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Прыхач У. Раймунд Зямацкі: расстраляны за тое, што зачытаў паўстанніцкі маніфест, Рэгіянальная газета, 24 лістапада 2013 г.